دیویدلینچ و سیستم فیلمبرداری دیجیتال
لينچ خطوط اصلي داستانش را مي داند اما آن را بدون فيلمنامه فيلمبرداري مي كند. در عوض هر صحنه را پيش از فيلمبرداري مي نويسد. « من از نبوغ فيلمسازي دور افتاده ام. اما مي دانم كه به دو روش مي توانم كار كنم. يك راه حركتي درخشان است كه كمك مي كند تا ظاهر و حس فيلم طبيعي تر باشد و روش ديگر انجام كار بصورت واژگوني يك قطار نامتعادل است. » ... « من همانطور كه راه مي روم مي نويسم، من به وحدت اشياء اعتقاد دارم. وقتي شما دو بخش از فيلمنامه را مي نويسيد كه هيچ ربطي به هم ندارند يافتن راهي براي ارتباط اين دو بخش خيلي جالب است و اين قسمت ،زيباترين مرحله كار است. »
فيلم به روش ديجيتال فيلمبرداري شده و به نظر مي رسد كه يك تجربه جديد براي لينچ است و سخت است كه بگوييم چه واكنشي را بر خواهد انگيخت. در نگاه اول تصور مي شود كه فيلم فقط براي سايت لينچ ساخته شده است. اما ديدن نتيجه بسيار جالب خواهد بود. خودش گفته: « در اين فيلم برايم هيچ راه برگشتي باقي نمانده ... تقريبا تمامش كرده ام. » لينچ نمي تواند علاقه اش را بهDV پنهان كند. « من ابتدا كار با DV را براي وب سايتم انتخاب كردم و عاشق اين سيستم شدم. آزادي عمل در اين روش بسيار زياد است و مزاياي باورنكردني در نوع فيلمبرداري و پيش توليد به ما مي دهد ... توضيح چيزها با كلمات كار مشكلي است. اما روش كار با DV مثل يك سفر اكتشافي عظيم براي كشف اصل وجودي فيلم است. » در جاي ديگر گفته: « ... من شيوه انتزاعي را دوست دارم. فيلم در يك مديوم زيبا قرار گرفته اما خيلي كند است و شما امكان انتخاب چيزهاي متنوع را نداريد.با DV شما اين امكان را پيدا مي كنيد. »
تغيير در رسانه كاملا روش كار لينچ را تغيير داده است. او عقيده دارد كه استفاده از DV باعث ايفاي متفاوت نقشها توسط بازيگر مي شود. « وقتي شما فيلم را تمام مي كنيد بايد بايستيد و دوباره چك كنيد و بعضي اوقات در اين زمان حرارت و حس فيلم از بين مي رود. اما با اين روش شما مي توانيد حس صحنه را حفظ كنيد و در نتيجه فيلم خيلي تماشايي تر از كار در مي آيد. در اين مورد، بخصوص لورا درن خيلي خوب از اين آزادي عمل حاصل از DV استفاده مي كند. او حيرت انگيزترين بازيگر زن است كه تا كنون ديده ام. بعضيها نقش را مي گيرند و كار خودشان را انجام مي دهند اما برخي ديگر چيزهاي خيلي بيشتري در درونشان دارند كه معمولا شانس نشان دادن آن را پيدا نمي كنند. »
لينچ حتي كيفيت پايين تصوير DV را هم مي پذيرد. « ممكن است برخي بگويند كه كيفيت تصوير ديجيتال خوب نيست. اما اين موضوع من را به ياد سيستمهاي فيلمبرداري 35 ميليمتري قديمي مي اندازد كه دانه هاي كوچك روي فيلم را هم نداشتند. وقتي شما تصوير بي كيفيتي داريد اتاقهاي بيشتري هم براي خيالپردازي در اختيار خواهيد داشت ... اما من تبديل DV به فيلم را امتحان كرده ام و ديدم كه روشهاي زيادي براي كنترل و رسيدن به كيفيت دلخواه وجود دارد. »
در هر حال به نظر مي رسد كه اين تجربه جديدي براي لينچ باشد اما باز هم سفري اسرار آميز است به دنيايي كه در برابر هرگونه تفسيري ناتوان است ... همان دنياي ناشناخته « بزرگراه گمشده » ...